Daha dün belki de ufak hayallerin peşinde koşarken, şimdi o
hayaller çoğaldı çoğaldı bir kartopu misali, büyüdü. Gerçekleşmeyip hayal
olarak akıp gitti iç dünyamızın damarlarına. Oysa ne de şevkle, heyecanla,
istekli başlamıştı, ömür yolculuğumuz. Dedem yanı başımızda dururken dönüp bir
kez olsun gönül gözüyle bakmadım yüzüne, baksam böyle mi olurdu, böyle mi
eriyip giderdi ömür sermayem, faydasız, soluk, sönük.
Düşünmedim, düşünemedim bir kez olsun bu sermayenin bu
biriken hayallerin biteceğini eriyeceğini yok olup gideceğini düşünemedim.
Şimdi etrafıma bakıp da yaşlı gözlerle dünyayı süzdüğümde gerçekleştiremediğim,
hayal mezarlığıma, gözyaşı döküyorum. Belki gelir diye umut ettiğimden değil.
Huzur pınarlarıma engel olmadığımdan. 17.10.2018
